Pustelnik długosterny
Phaethornis superciliosus[1] | |||
(Linnaeus, 1766) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
pustelnik długosterny | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Pustelnik długosterny[4] (Phaethornis superciliosus) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae), zamieszkujący północną część Ameryki Południowej. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]W starszych ujęciach systematycznych do P. superciliosus zaliczano podgatunki wydzielone do odrębnego gatunku o nazwie pustelnik długodzioby (P. longirostris)[2][5], z którego z kolei później wydzielono pustelnika meksykańskiego (P. mexicanus)[5][6]. Tradycyjnie do P. superciliosus zaliczano także wszystkie podgatunki pustelnika wielkodziobego (P. malaris) poza nominatywnym[2]. Obecnie wyróżnia się jedynie dwa podgatunki P. superciliosus[5][2]:
- P. s. superciliosus (Linnaeus, 1766) – południowa Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska i północna Brazylia (na północ od Amazonki);
- P. s. muelleri Hellmayr, 1911 – północna Brazylia (na południe od Amazonki).
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Wygląd
- Długi, zakrzywiony dziób, wydłużone, biało zakończone środkowe sterówki, płowy kuper, pióra brązowe (zielony odcień na wierzchu ciała), na masce płowe paski, spód jasny.
- Rozmiary
- 13 cm
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Środowisko
- Występuje na dolnym piętrze lasów tropikalnych, często w pobliżu strumieni.
- Rozród
- Gniazda buduje na spodzie szerokich liści.
- Pożywienie
- Nektar kwiatów, bezkręgowce. Odwiedza pojedynczo rosnące kwiaty; pokonuje duże odległości (nawet 1 km), żeby dotrzeć do nektaru.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pustelnika długosternego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 2004 roku, kiedy to po raz pierwszy został sklasyfikowany w obecnym ujęciu systematycznym. Nie oszacowano całkowitej liczebności populacji tego ptaka, jednak jest on opisywany jako rzadki. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na utratę siedlisk[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Phaethornis superciliosus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Eastern Long-tailed Hermit (Phaethornis superciliosus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
- ↑ a b Phaethornis superciliosus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Phaethornithinae Jardine, 1833 - pustelniki (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-24].
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hummingbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
- ↑ A Classification of the Bird Species of South America. Part 3. Apodiformes. South American Classification Committee, American Ornithologists' Union. [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).